স্মৃতিৰ
জোলোঙাৰ পৰা
সৰি
পৰিল
এমুঠি
সময়
;
হেঙুল
বৰণীয়া
ক্লান্ত,বিষণ্ণ সময় ।
অতীত
কিম্বা ভৱিষ্যতৰ বোজাত
ভাৰাক্ৰান্ত
বৰ্তমান সময় ।
আইৰ
দুচকুত সময়ে
আঁকিব
খোজা নাছিল ,
পিতাইৰ
বিষাদগ্ৰস্ত মুখখনি ।
আইৰ
কপালত জ্যোতিস্মান
নষ্টালজিয়াৰ
ৰঙা ফোঁটটিক
সময়ে
অপমানিত কৰিব বিচৰা নাছিল ।
মাথো
অতীতৰ সমাধি বগাই
নিৰৱে
গুচি গৈছিল
সময়...।।
No comments:
Post a Comment